نامه سي و ششم(اولين ايستادن)

سلام به فرشته كوچولوي ما يا به قول همكار ماماني كه ميگه نبايد بگي فرشته كوچولو ميگه ميخواد بره سربازيا ‘من ميگم نه تك فرزندا رو نمي فرستن سربازي ميگه بگو مرد بزرگ

 شايدم راست ميگه ميدوني ماماني دوست دارم وقتي كه مرد بزرگي شدي قوي و با اراده ولي اين فرشته كوچولوي وجودتو از دست ندي درسته توي اين دنيا فرشته بودن زيادم خوب نيست اما نبودنش بدتر از بودنشه يه فرشته عاقل و قوي كه در عين داشتن احساسات قشنگ منطقي فكر ميكنه و درعين دوست داشتن و محبت و كمك به ديگران عاقلانه تصميم مي گيره

متاسفانه ماماني نتونست فرشته كوچولوشو حفظ كنه فكر كنم طفلكي قهر كرد و رفت متاسفانه اين دنيا خاصيتش اينه كه صفتاي خوب آدمو مي گيره و بجاش چيزي نمي پردازه اونوقت ما مي مونيم و پوچي و از سر خالي بودن ميشيم كيسه زباله ديگران و هرچي صفت پس مونده و بدرد نخور تو وجودمون جمع ميشه ميدوني مامان نذار هيچوقت خالي بشي هميشه اونقدر محكم مواظب  سرزمين وجودت باش كه چيزاي خوبت از دست نره نذار فرشته كوچولوي وجودت فرار كنه و اين نياز به اين داره كه قوي باشي و وقتي قوي هستي فكر ميكني كه نيازي به احساس نيست اما ماماني قربون قد و بالات قوي بودن تنها يا مهربون بودن تنها هيچكدوم به درد نمي خوره سعي كن يه مرد با محبت خوب كه وجودش لبريز از عشقه به خالق و مخلوق  حتي حيوونا حتي اجسام  بيجون ولي در عين حال عاقل و محكم

خيلي بزرگونه حرف زدم نمي دونم تونستم منظورمو بهت بگم يا نه اما مطمئنم خدا به فرشته ما كمك ميكنه

دوست داريييييييييييمم خيلي زياد

داشت يادم مي رفت ميخواستم بگم ديشب مامانيو سورپريز كردي چون موقع خواب پا شدي وايسادي يه چند ثانيه بيشتر نبود اما خيلي خيلي لذت بخش بود خدارو به خاطر اينهمه زيبايي شكر ميكنم